از دید انسان موحد، اجزای جهان هستی جلوههایی از قدرت، حکمت و جمال الهیاند، از این رو، حیوانات مختلف با گستردگی و تنوع اعجاب آور، همگی نشانهها و آیات آفرینش الهی محسوب میشوند. بنابراین، از جمله ویژگیهای قرآن کریم کاربرد کلمات معمول و مأنوس همچون اسامی جانوران و حیوانات است. کاربرد نام ۴۰ حیوان در بیش از ۱۹۰ آیه و نامگذاری ...
بیشتر
از دید انسان موحد، اجزای جهان هستی جلوههایی از قدرت، حکمت و جمال الهیاند، از این رو، حیوانات مختلف با گستردگی و تنوع اعجاب آور، همگی نشانهها و آیات آفرینش الهی محسوب میشوند. بنابراین، از جمله ویژگیهای قرآن کریم کاربرد کلمات معمول و مأنوس همچون اسامی جانوران و حیوانات است. کاربرد نام ۴۰ حیوان در بیش از ۱۹۰ آیه و نامگذاری برخی سورهها بدین نامها، بیانگر اهمیت کاربرد این دسته از نامها در قرآن است. اما در پژوهش حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته، از میان این حیوانات شتر و خوک بررسی میشود. هدف از این بررسی، عوامل کاربرد شتر و خوک در آیات حاوی نام آن دو به لحاظ دلالت معنایی و موضوعیت است. بدین منظور پس از استخراج کلیه آیاتی که نام آن حیوانات در آنها اشاره شده بود، دلالت معنایی و موضوعیت این آیات بررسی میشود. همان طوری که نتایج تحلیل داده، نشان میدهد، شتر به همان اندازه که در قرآن و اعراب از جایگاه ویژهای برخوردار بود و به دفعات با نامهای مختلف از این حیوان در قرآن کریم اشاره شده است، در مقابل از خوک به پلیدی و نجاست با یک نام «الخنزیر» یاد شده است.