رحیمه روح پرور؛ مهدیه کرمی
دوره 10، شماره 36 ، خرداد 1393، ، صفحه 39-48
چکیده
اوتیسم (درخودماندگی) نوعی اختلال رشدی- عصبی است که مشکل در زبان و گفتار یکی از مشخصههای اصلی آن است. در پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر که از نوع مقطعی است، با ضبط گفتار روزمره کودکان، میزان پایبندی به اصول گرایس در گفتار 20 کودک پسر شش تا یازده ساله مبتلا به اوتیسم در مراکز توانبخشی کرمان با 20 کودک پسر سالم شش تا یازده ساله از مدارس ابتدایی ...
بیشتر
اوتیسم (درخودماندگی) نوعی اختلال رشدی- عصبی است که مشکل در زبان و گفتار یکی از مشخصههای اصلی آن است. در پژوهش توصیفی- تحلیلی حاضر که از نوع مقطعی است، با ضبط گفتار روزمره کودکان، میزان پایبندی به اصول گرایس در گفتار 20 کودک پسر شش تا یازده ساله مبتلا به اوتیسم در مراکز توانبخشی کرمان با 20 کودک پسر سالم شش تا یازده ساله از مدارس ابتدایی و راهنمایی شهر کرمان مقایسه میشود. یافتهها با استفاده از آزمون دقیق فیشر در نرمافزار SPSS نسخه 19 پردازش شدند. نتایج نشان میدهد که بین کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان سالم در رعایت اصول کمیت، ارتباط و حالت تفاوت معناداری وجود دارد. عدم رعایت اصول گرایس موجب میشود گفتار کودکان مبتلا به اوتیسم بیمعنی و بیارتباط به موقعیت و بافت زبانی به نظر برسد و نشانگر این نکته است که عملکرد این کودکان در راستای نظریه ذهن نیست.